ไดอารีกับความทรงจำ

     ความทรงจำของฉัน คือ เรื่องราวตอนป.6 มันคือความทรงจำที่ดีที่สุด ฉันมีกลุ่มเพื่อนอยู่กันประมาณ5-6คนอยู่ห้องเดียวกันตอนป.6 เราช่วยเหลือกัน เราสามัคคีกัน มีการทะเลาะกันนิดหน่อย แต่เราก็ดีกัน เราคุยกันได้ทุกเรื่อง จนเราต้องแยกกันไปเรียนม.1 ต่างโรงเรียนกัน แต่เราก็พอเจอกันบ้างแต่นานๆที  พอเข้ามาอยู่โรงเรียนถาวรานุกลูรู้สึกปรับตัวไม่ค่อยได้ เพราะเวลากินข้าวต่างคนซื้อกินเองแต่โรงเรียนเก่าไม่ต้องซื้อเพราะมีคนเอาข้าวมาให้เลย จึงไม่ค่อยจะได้กินข้าวสักเท่าไร พออยู่ไปก็เริ่มชินๆ ก็เริ่มกินข้าวบ้าง ก๋วยเตี้ยวบ้าง ขนมจีนบ้าง ตอนเข้ามาแรกโรงเรียนมีเพื่อนต่างโรงเรียนเยอะ แต่โรงเรียนเดียวกันไม่ค่อยจะมี ถึงมีก็ไม่ค่อยจะรู้จัก เพื่อนสนิทก็อยู่ต่างห้องบ้าง ต่างโรงเรียนบ้าง พออยู่ไปมาๆก็เริ่มมีเพื่อนเข้ามาคุยพอสมควร เพื่อนนิสัยดีก็มี นิสัยไม่ดีก็มีแต่ส่วนน้อยเพราะจะเลือกเพื่อนที่นิสัยดีมากกว่า เริ่มแรกเพื่อนบ้างคนดีมากพอประมาณ เทอม2ก็มีบ้างคนเริ่มเปลี่ยน ก็อย่างที่เขาว่ากันว่าเวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน มีคนเคยบอกว่าคบเพื่อนไปได้ยังไงอ้วนก็อ้วน แต่เราบอกว่าอ้วนแล้วยังอะ อยู่กับเพื่อนคนนี้นิสัยก็ดี ตลกด้วย อยู่แล้วมีความสุขมาก